Opruimen in alledaags projectwerk: een eenvoudige vraag veranderde mijn productiviteit

Sinds een jaar of vier stel ik mezelf elke vrijdag een eenvoudige vraag: "Waar kan ik afscheid van nemen?"

Deze vraag is een echt geheim wapen gebleken in mijn dagelijkse projectwerk. Het is nu een vast item op mijn takenlijst en heeft mijn productiviteit, maar vooral mijn tevredenheid, naar een heel nieuw niveau getild.

Het idee erachter is eenvoudig: ik neem bewust de tijd om alle activiteiten, projecten en routines die zich in mijn dagelijkse werk hebben opgehoopt onder de loep te nemen. Het doel? Herkennen wat me echt plezier en echte toegevoegde waarde brengt - en afscheid nemen van al het andere.

Deze wekelijkse routine heeft ertoe geleid dat ik mijn Twitch-stream heb gepauzeerd, bepaalde videocursussen heb geannuleerd en talloze andere activiteiten heb stopgezet die anders uit gewoonte zouden zijn doorgegaan. Het resultaat: meer focus op wat echt belangrijk is, meer plezier in mijn werk en uiteindelijk meer succes.

In dit artikel vertel ik je precies hoe deze methode werkt, welke voordelen het mij heeft opgeleverd en hoe jij het kunt integreren in je dagelijkse werk.

De methode in detail

Hoe werkt mijn wekelijkse afscheidsroutine precies? Het is eenvoudig: elke vrijdag verschijnt er een vast punt op mijn to-do lijst: "Waar kan ik afscheid van nemen?" Vervolgens neem ik ongeveer 10-15 minuten de tijd om mijn huidige projecten en terugkerende activiteiten te analyseren.

Ik stel mezelf de volgende vragen:

• Heb ik nog plezier in dit project of deze activiteit?
• Levert het iets op - financieel, door nieuwe contacten, bereik of andere niet-monetaire waarden?
• Zou ik het missen als ik ermee stopte?
• Blijf ik het doen uit gewoonte of plichtsgevoel?

De funfactor is voor mij het belangrijkste criterium. Als ik het plezier in een activiteit verlies, is het meteen een goede kandidaat om er afscheid van te nemen. Maar ook als iets leuk is, maar over een langere periode geen tastbare meerwaarde oplevert, laat ik het kritisch bekijken.

Een concreet voorbeeld: mijn TYPO3 livestream op Twitch. In het begin was het een spannend experiment en ik genoot ervan. De respons was eigenlijk goed, met een vaste kern van regelmatige deelnemers. Toch groeide de stream na verloop van tijd uit tot een niet te missen evenement. De voorbereiding en organisatie voelde steeds meer als een must, niet langer als een activiteit die ik leuk vond om te doen. Na een eerlijke zelfevaluatie als onderdeel van mijn vrijdagroutine, besloot ik de stream tot nader order te pauzeren. Het resultaat? Een onmiddellijk gevoel van opluchting en meer tijd voor projecten die me echt aan het hart gaan.

Een tweede voorbeeld is mijn videocursus"TYPO3 voor redacteuren". In principe heb ik genoten van de productie, maar uit de analyse bleek dat de inspanning en het resultaat niet in harmonie waren. De geïnvesteerde tijd bracht niet de gehoopte voordelen - noch financieel, noch in de vorm van nieuwe contacten of bereik. Daarom besloot ik te stoppen met het produceren van deze cursus en mijn energie te steken in meer veelbelovende formats.

Wat ik vooral waardeer aan deze methode: Het dwingt me om regelmatig bewuste beslissingen te nemen. In plaats van dingen gewoon door te laten gaan omdat "het nu eenmaal zo gaat", ga ik actief na of ze mij en mijn bedrijf nog wel dienen.

De voordelen van de methode

Na bijna vier jaar met mijn wekelijkse afscheidsroutine kan ik duidelijk de voordelen noemen:

Ten eerste creëert het een gefocust moment voor regelmatige reflectie. In ons hectische werkleven nemen we zelden bewust de tijd om onze activiteiten onder de loep te nemen. Deze vast geplande routine zorgt ervoor dat dit wel gebeurt.

Door voortdurend tijdverspillers te identificeren, voorkom ik dat onproductieve gewoonten ingesleten raken. Dingen die jarenlang routine zijn geweest, worden nu op zijn laatst na een paar weken op de proef gesteld.

Misschien wel het belangrijkste voordeel: ik win tijd en energie voor de projecten die echt de moeite waard zijn. Elk afscheid creëert ruimte - zowel in de agenda als in mijn hoofd - voor dingen die me meer plezier geven of betere resultaten opleveren.

De wekelijkse frequentie zorgt ook voor snellere koerscorrecties. Ik hoef niet te wachten tot een project helemaal vastloopt, maar kan vroegtijdig tegenmaatregelen nemen of me terugtrekken.

Ik vind het bijzonder waardevol dat de methode helpt om de val van de verzonken kosten te vermijden. Dit psychologische effect beschrijft onze neiging om vast te houden aan projecten, simpelweg omdat we er al tijd, geld of andere middelen in hebben geïnvesteerd - zelfs als het duidelijk is dat we deze investeringen niet terug zullen krijgen. "Ik heb al zoveel tijd geïnvesteerd, nu kan ik niet meer stoppen" - deze gedachte kennen we allemaal. De wekelijkse afscheidsvraag dwingt me echter om vooruit te kijken in plaats van naar het verleden en om mijn beslissingen te baseren op toekomstige voordelen, niet op investeringen uit het verleden.

En last but not least: routine stimuleert resultaatgericht denken. In plaats van te focussen op louter activiteit, vraag ik mezelf af: wat is het echte voordeel? Deze manier van denken heeft mijn hele manier van werken positief veranderd.

Een onverwacht neveneffect: ik ben meer bereid om te experimenteren. Als ik weet dat ik een project of activiteit op elk moment kan beëindigen, is het makkelijker voor me om nieuwe dingen uit te proberen. Dit heeft geleid tot enkele van de spannendste ontwikkelingen in mijn bedrijf.

Belangrijke tips voor gebruik

Hoe waardevol de wekelijkse afscheidsroutine ook is, er zijn een paar punten waar je rekening mee moet houden als je hem gebruikt:

Voor projecten op langere termijn is gevoel voor verhoudingen nodig. Niet alles wat na een paar weken geen zichtbare resultaten oplevert, is automatisch een kandidaat om te worden geannuleerd. Sommige projecten - zoals het opbouwen van een community of het ontwikkelen van complexe TYPO3-uitbreidingen - kosten gewoon tijd. Hier is het belangrijk om realistische mijlpalen te definiëren en de evaluatie hierop te baseren, niet op kortetermijnsuccessen.

Een principe dat ik steeds weer tegenkom bij het toepassen van deze methode is het Pareto-principe (ook bekend als de 80/20 regel). Het stelt dat 80% van onze resultaten vaak voortkomt uit 20% van onze inspanningen. Tijdens mijn vrijdagse reflectie let ik vooral op deze verhouding: welke paar activiteiten zorgen voor het grootste deel van mijn succes? En welke vele activiteiten slokken tijd op zonder veel te bereiken? Dit perspectief helpt me om de juiste kandidaten voor vertrek te identificeren - namelijk degenen die zich in het ongunstige deel van de Pareto-verdeling bevinden.

Je moet ook geduld hebben met professionele relaties en netwerken. Een nieuw samenwerkingsproject of deelname aan een specialistische groep kan aanvankelijk weinig tastbare voordelen opleveren. De echte waarde wordt vaak pas na maanden of zelfs jaren duidelijk. Controleer bij dergelijke langetermijninvesteringen niet alleen de huidige voordelen, maar ook het potentieel voor de toekomst.

Je moet een belangrijk evenwicht vinden tussen optimalisatie en consistentie. Hoewel het aan de ene kant goed is om ballast kwijt te raken, kan te vaak veranderen en opnieuw uitlijnen ook leiden tot inconsistentie. Je klanten en partners stellen een zekere mate van betrouwbaarheid op prijs. Vraag jezelf dus af of een aanpassing of revisie misschien een betere optie is dan volledig afzien.

Ik zorg er ook voor dat ik niet verstrikt raak in een hamsterwiel van optimalisatie. Het gaat er niet om constant perfectie na te streven en alles meteen af te maken. Soms is "goed genoeg" ook echt goed genoeg, vooral als de activiteit andere belangrijke aspecten van je bedrijf ondersteunt.

Een laatste belangrijke opmerking: niet elke beslissing om te stoppen hoeft definitief te zijn. Soms is het zinvol om een project gewoon te pauzeren in plaats van het volledig te beëindigen. Mijn Twitch-stream is hier een goed voorbeeld van - ik heb het niet helemaal afgeschreven, ik heb het gewoon in de wacht gezet totdat ik er weer zin in had of er een nieuw concept voor had ontwikkeld.

Uiteindelijk is het de kunst om de methode verstandig te gebruiken. Het is een hulpmiddel voor zelfreflectie en het stellen van prioriteiten, geen starre set regels. Je ervaring en buikgevoel spelen net zo'n belangrijke rol in het besluitvormingsproces als de systematische vrijdagvraag.

Voor wie is deze methode bijzonder geschikt?

Niet elke manier van werken past bij iedereen - maar mijn ervaring leert dat de wekelijkse afscheidsroutine bijzonder waardevol kan zijn voor bepaalde beroepsgroepen en persoonlijkheidstypes:

Als zelfstandige of freelancer jongleer je waarschijnlijk voortdurend met verschillende projecten tegelijk. Dit is precies waar de methode het meest effectief is. Als niemand je vertelt waar je aan moet werken, is regelmatige zelfreflectie des te belangrijker. Het helpt je om je beperkte middelen te richten op de projecten die je echt iets opleveren.

Vooral voor TYPO3 ontwikkelaars en content creators zoals ik, is deze methode goud waard. Nieuwe technologieën, uitbreidingen en trends zijn voortdurend in opkomst in onze industrie. Het is makkelijk om je focus te verliezen en te verzanden in te veel bouwwerken. De Vrijdag-vraag dwingt je om het kaf van het koren te scheiden en je te concentreren op de technologieën en inhoud waar jij en je klanten het meeste aan hebben.

Mensen die de neiging hebben om te veel te optimaliseren - en daar reken ik mezelf ook toe - hebben ook veel baat bij deze routine. In plaats van steeds aan nieuwe projecten te beginnen en de oude half af te maken, helpt de methode je om bewuste beslissingen te nemen: Wat maak ik af, wat laat ik los?

Als trainer en cursusaanbieder moet ik regelmatig mijn portfolio bekijken. Welke cursussen worden goed ontvangen? Welke moet ik bijwerken? Welke kan ik met een gerust hart stopzetten? De vrijdagvraag helpt me om mijn aanbod gefocust en relevant te houden.

Digitale ondernemers die snel moeten reageren op veranderingen in de markt zullen de methode ook een waardevol hulpmiddel vinden. In een sector die voortdurend verandert, is het vermogen om op tijd los te laten en middelen te herschikken vaak cruciaal voor succes.

En last but not least is de methode een zegen voor iedereen die moeite heeft met "nee" zeggen of dingen beëindigen. De vaste routine legitimeert het loslaten en maakt het een normaal, gezond onderdeel van het dagelijks werk in plaats van een moeilijke uitzonderlijke beslissing.

Maar let op: als je werkt in een stevig gestructureerde baan met duidelijk afgebakende taken, kan deze methode minder relevant voor je zijn. De methode komt pas echt tot zijn recht als je zelf beslist hoe je je tijd invult en waar je prioriteiten stelt.

Praktische tips voor implementatie

Als je deze methode nu graag zelf wilt uitproberen, zijn hier mijn praktische tips om aan de slag te gaan:

Begin met een vaste datum in je agenda. Voor mij is dat vrijdagmiddag - een goed moment om na te denken over de week en mijn hoofd leeg te maken voor het weekend. Kies bewust een dag en tijd die passen bij jouw ritme. Trek 15-30 minuten uit en behandel deze afspraak met dezelfde prioriteit als een belangrijke klantafspraak.

De realisatie kan heel eenvoudig zijn. In mijn geval is het gewoon een terugkerend item in mijn to-do lijst met de vraag "Waar kan ik afscheid van nemen?". Geen ingewikkelde app, geen speciaal systeem - gewoon die ene vraag die me aan het denken zet.

Als je van meer structuur houdt, kun je natuurlijk ook een kleine checklist maken. Deel je huidige projecten en routines in in iets als

• Cursusontwikkeling/inhoudproductie
• Marketing en verkoop
• Community activiteiten
• Technische ontwikkeling
• Administratieve taken

Loop vervolgens elke categorie door en onderzoek kritisch of er kandidaten zijn om te worden geannuleerd.

De "driestappenmethode" is ook een praktische aanpak: markeer projecten met een gele waarschuwing bij de eerste kritische beoordeling. Als ze de week daarna weer opduiken als annuleringskandidaat, worden ze oranje. De derde keer dat het gebeurt: rood betekent "tijd om afscheid te nemen". Deze gefaseerde aanpak voorkomt overhaaste beslissingen en geeft je de tijd om na te denken over de gevolgen van een mogelijk afscheid.

Om de routine op de lange termijn vol te houden, helpt het om kleine successen te vieren. Realiseer je wat je hebt gewonnen bij elk afscheid. Voor mij was dat vaak een gevoel van opluchting, soms ook meetbaar meer tijd voor belangrijkere projecten of zelfs concrete financiële voordelen door een betere focus.

De methode kan bijzonder waardevol zijn in combinatie met kwartaal- of jaarplanning. Terwijl je de neiging hebt om tactische beslissingen te nemen in de wekelijkse routine, kun je strategisch denken op langere intervallen: Welke belangrijke onderdelen van je bedrijf moet je mogelijk terugschroeven of helemaal opgeven?

Een laatste tip: wees niet te streng voor jezelf. Het gaat er niet om elke week obsessief iets te vinden waar je afscheid van "moet" nemen. In sommige fases loopt alles op rolletjes en is er geen behoefte aan verandering. De routine moet een hulp zijn, geen druk - het creëert gewoon de ruimte voor bewuste beslissingen.

Conclusie

Sinds ik ongeveer vier jaar geleden de vrijdagse vraag "Waar kan ik afscheid van nemen?" in mijn routine heb opgenomen, is mijn dagelijks werk fundamenteel veranderd. Wat begon als een eenvoudig experiment is een van mijn meest waardevolle productiviteitstools geworden.

De methode lijkt eenvoudig - en dat is het ook. De kracht ligt juist in deze eenvoud. Het creëert een solide kader voor reflectie dat we anders maar al te gemakkelijk uitstellen of helemaal vergeten. Het legitimeert loslaten en maakt het een normaal, gezond onderdeel van het zakelijke leven.

Door deze routine consequent toe te passen, was ik in staat om geleidelijk alle activiteiten te identificeren en te stoppen die geen echte toegevoegde waarde meer voor me hadden of gewoon niet meer leuk waren. Van mijn Twitch-stream tot bepaalde videocursussen - elk afscheid heeft ruimte gecreëerd voor projecten die me echt aan het hart gaan en die mijn bedrijf vooruit helpen.

Het Pareto-principe heeft zich keer op keer bewezen: Een klein deel van mijn activiteiten zorgt voor de meeste resultaten. De wekelijkse afscheidsroutine helpt me om precies dat deel te identificeren en mijn energie daarop te richten.

Natuurlijk is deze methode geen wondermiddel en vereist het een zeker gevoel voor verhoudingen. Niet alles wat op korte termijn geen zichtbaar succes oplevert, is automatisch een kandidaat om overgenomen te worden. Langetermijnprojecten, netwerkontwikkeling en strategische investeringen hebben tijd nodig om vruchten af te werpen.

Mijn persoonlijke conclusie na vier jaar gebruik van deze methode: het heeft me niet alleen geholpen om productiever te zijn, maar ook om meer tevreden te zijn met mijn werk. Regelmatig opruimen voorkomt dat ik verzand in projecten die niet goed voor me zijn of die hun langste tijd al gehad hebben.

Dus als je soms het gevoel hebt dat je verdwaalt in te veel projecten of dat je uit gewoonte vasthoudt aan dingen die je nergens meer toe brengen - probeer het dan eens. Stel jezelf een vaste datum in de week en stel jezelf de eenvoudige vraag: "Waar kan ik afscheid van nemen?" Je zult versteld staan van de helderheid en focus die deze eenvoudige routine in je dagelijks leven kan brengen.

Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen met deze methode.

Heb je het uitgeprobeerd?

Wat heb je los kunnen laten en wat heeft het je gebracht?

Voel je vrij om je gedachten te delen in de commentaren - ik kijk ernaar uit om van je te horen!

Back